دهه 1970 تا 1980
اولین استفاده از ساب ووفر در یک جلسه ضبط در سال 1973 برای مخلوط کردن آلبوم Pretzel Logic از Steely Dan بود ، هنگامی که مهندس ضبط راجر نیکولز برای Kreisel ترتیب داد تا نمونه ای از ساب ووفر خود را به Village Record ها بیاورد. طراحی های بعدی توسط Kreisel طی ده سال آینده و در دهه 1970 و 1980 توسط مهندس جان P. D’Arcy انجام شد. سازنده ضبط دانیل لویتین به عنوان مشاور در “گوش طلایی” برای طراحی شبکه متقاطع (که برای پارتیشن بندی طیف فرکانس به کار می رود) خدمت کرده است تا ساب ووفر برای بازه فرکانس بیش از حد زیاد برای دامنه مؤثر خود تلاش نکند ، و به این ترتیب بلندگوهای اصلی برای محدوده مؤثر خود نیازی به اداره فرکانسهای خیلی پایین نیست). در سال 1976 ، Kreisel اولین بلندگوهای ماهواره ای و سیستم ساب ووفر را با نام “دیوید و گلیات” ایجاد کرد
تاریخچه ساب ووفر در سال 1974 با فیلم زلزله که در Sensurround اکران شد ، تبلیغات گسترده ای را به دست آورد. در ابتدا در 17 سالن آمریكا نصب شد ، سیستم Cerwin Vega “Sensurround” از ساب ووفرهای بزرگی استفاده كرد كه توسط قفسه های تقویت كننده 500 وات رانده می شدند ، و با ایجاد كنترل از طریق تن كنترل كه در یكی از آهنگهای صوتی این فیلم ایجاد شده بود ، هدایت می شدند. چهار عدد از ساب ووفرها در جلوی تماشاگر در زیر (یا پشت) صفحه نمایش فیلم قرار گرفتند و دو مورد دیگر نیز در پشت سکوی مخاطب در پشت سکو قرار گرفتند. انرژی پر سر و صدا و صدای بلند در دامنه 17 هرتز تا 120 هرتز در سطح 110-120 دسی بل از سطح فشار صدا تولید شده است ، به طور خلاصه dB (SPL). روش جدید سرگرمی با فرکانس پایین ، باعث شد این فیلم به موفقیت در گیشه تبدیل شود. بیشتر سیستم های Sensurround مونتاژ و نصب شدند. در سال 1976 ، تقریباً 300 سیستم Sensurround در صحنه های انتخابی در حال جهش بودند. فیلم های دیگر برای استفاده از این اثر شامل حماسه نبرد دریایی WW II Midway در 1976 و Rollercoaster در 1977 است.
برای صاحبان 33 دور در دقیقه LP و 45 تک آهنگ ، باس با صدای بلند و عمیق با توانایی قلم ضبط فونوگرافی برای ردیابی شیار محدود شده بود. در حالی که برخی از اطلاعات با استفاده از منابع پخش دیگر ، مانند پخش کننده های نوار حلقه به حلقه قادر به تهیه باس دقیق ، به طور طبیعی عمیق از منابع آکوستیک یا باس مصنوعی که در طبیعت یافت نمی شود ، مشکل را حل کرده است. معرفی کاست جمع و جور در اواخر دهه 1960 می توانست محتوای فرکانس کمتری را به ضبط ها اضافه کند. در اواسط دهه 1970 ، 12 تک آهنگ وینیل که مجاز به “حجم بیشتر باس” بودند ، برای ضبط آهنگ های دیسکو ، رگی ، دوبله و هیپ هاپ مورد استفاده قرار می گرفتند ؛ دی جی های باشگاه رقص این رکورد ها را در باشگاه هایی با ساب ووفر اجرا می کردند تا هیجان و انرزی بیشتری به وجود بیاورند.
در اوایل دهه 1970 ، دیوید مانچوسو مهندس صدا الکس روزنر را برای طراحی ساب ووفرهای اضافی برای رویدادهای رقص دیسکو خود ، به همراه “arrey توییتری” برای “تقویت سه برابر و باس در لحظه های مناسب” در مهمانی های خصوصی و زیرزمینی خود استخدام کرد. تقاضا برای تقویت صدای زیر باس در دهه 1970 با توجه به نقش مهم “طبل باس قدرتمند” در دیسکو ، در مقایسه با راک و پاپ زیاد شد. برای تهیه این محدوده عمیق تر ، یک نقطه متقاطع سوم از 40 هرتز تا 120 هرتز (با محوریت 80 هرتز) اضافه شده است. دیسکوهای بهشت گاراژ در شهر نیویورک ، که از سال 1977 تا 1987 کار می کرد ، دارای “بلندگوهای زیر باس” طراحی شده سفارشی بود که توسط شاگرد الکس روزنر ، مهندس صدا “ریچارد” (“دیک”) ساخته شده بود که “لوان” نامیده می شدند.». (یادبود دیجی لری لوان).
در اواخر دهه 1970 ، از ساب ووفرها در سیستم های صوتی محل برگزاری رقص استفاده می شد تا امکان پخش موسیقی “باس سنگین رقص” که “ما با گوش هایمان نمی شنویم بلکه با تمام بدن ما” شنیده میشود. در کلوپ ، لانگ از چهار هورن باس لوان استفاده می کرد ، یکی در هر گوشه ای از پیست رقص ، برای ایجاد “کیفیت حیرت آور و لمسی” در زیر باس که می توانستید در بدن خود احساس کنید. برای غلبه بر عدم وجود فرکانس های زیر باس در سالن دیسکو در دهه 1970 (فرکانس های زیر باس زیر 60 هرتز در زمان کارشناسی ارشد برداشته شد) ، لانگ یک ژنراتور ساب هارمونیک DBX 100 “Boom Box” را به سیستم خود اضافه کرد تا از ترکیب 25 هرتز تا 50 هرتز زیر استفاده کند. و باس از 50 تا 100 هرتز را رکورد کرد.
در اواخر دهه 1970 ، مهندسان صدای دیسکو کلوپ از همان سابوفرهای هورن تاشو به سبک سرووین وگا Sensurround استفاده می کردند که در زمین لرزه و فیلم های مشابه و در تاسیسات سیستم کلوپ رقص مورد استفاده قرار می گرفتند. در اوایل دهه 1980 ، Long یک سیستم صوتی را برای کلوپ رقص Warehouse طراحی کرد ، با “پشته های عظیم از ساب ووفرها” که فرکانس های باس “عمیق و شدید” ایجاد می کرد که “از طریق سیستم ” بیس می زدند و “کل بدن” را قادر به شنیدن میکردند ، برای “تجربه احمقانه” در خانه موسیقی دیجیتال.
تاریخچه ساب ووفر
در جامائیکا در دهه 1970 و 1980 مهندسان صدا برای سیستم های صوتی رگی با اضافه کردن فوم و تنظیم کابینت ها برای دستیابی به “خروجی بلندگو غنی و مفصل زیر 100 هرتز” اقدام به ایجاد جعبه ساب ووفر “به شدت سفارشی شده” کردند. مهندسین صدا که “صدای باس سنگین” از سیستم های تقویت صدا را نام بردند “سزاوار اعتبار زیادی برای صدای موسیقی جامائیکا به عنوان پسر عموی سازنده موسیقی بهتر آنها” بودند. مهندسان صدا برای Stone Love Movement (خدمه سیستم صوتی) ، به عنوان مثال ، ساب ووفرهای هورن تاشو اصلاح شده را که از آمریکا وارد می کردند اصلاح کردند تا بیشتر صدای رفلکس باس را تهیه کنند که متناسب با تنظیمات محلی برای مخاطبان dancehall باشد ، زیرا هورن تاشو اصلاح نشده بود. صدا “خیلی تهاجمی” و “شنوندگان جامائیکا به اندازه کافی خوشایند نبودند”.
در فرهنگ سیستم صوتی ، هر دو ” باس کم و زیاد” وجود دارد که “در جهبه های بزرگ تحویل داده می شوند” و توسط ” جعبه های کوچک” تنظیم شده اند ، و سپس توسط مهندس صدا در محل تنظیم می شوند. فرایندی معروف به “string up” ، همه برای ایجاد “صدای موسیقی رگی که به معنای واقعی کلمه می توانید هنگام خاموش کردن این بلندگوهای بزرگ احساس کنید”. جعبه های کوچک سیستم صوتی مسابقات “برخورد صدا” را ارائه می کنند ، که در آن هر سیستم صوتی مستقر است و سپس دو جعبه کوچک سعی می کنند یکدیگر را پوشش دهند ، هم از نظر بلندی صدا و هم «باس تولید شده».
در دهه 1980 ، Bose Acoustimass AM-5 به یک ساب ووفر محبوب و سیستم بلندگو ماهواره ای با برد بالا برای گوش دادن به خانه تبدیل شد.استیو فاینشتاین اظهار داشت که با AM-5 ، ظاهر سیستم به همان اندازه مهم است ، اگر نه بیشتر از آن ، صدای عالی برای مصرف کنندگان این دوره مهم بود ، زیرا این یک “تحول” به نظر می رسید. موفقیت AM-5 باعث شد سایر سازندگان سیستم های بلندگو ساب ووفر – ماهواره ای ، از جمله Boston Acoustics Sub Sat 6 و 7 ، و سیستم های کمبریج SoundWorks Ensemble (توسط Kloss) را راه اندازی شوند. این سیستم های زیر ماهواره ای به سازندگان و طراحان نشان می دهد که سیستم های سینمای خانگی با ساب ووفر پنهان می توانند برای مصرف کنندگان اصلی “امکان پذیر و قابل اجرا در یک اتاق نشیمن معمولی” باشند. علیرغم انتقاد از AM-5 از کارشناسان صدا و سیما ، در مورد عدم وجود برد باس زیر 60 هرتز ، یک “سوراخ آکوستیک” در محدوده 120 تا 200 هرتز و عدم وجود برد بالای بالای 13K هرتز برای ماهواره ها ، AM-5 سیستم در اوایل دهه 1990 30٪ از بازار سخنرانان ایالات متحده را به خود اختصاص داد.
در دهه 1980 ، Origin Acoustics اولین ساب ووفر مسکونی درون دیواری به نام Composer را توسعه داد. این دستگاه از یک درایور آلومینیومی 10 اینچی و محفظه ای با روکش فوم طراحی شده است که در هنگام ساخت خانه جدید مستقیماً در داخل دیوار نصب می شود. پاسخ فرکانس برای آهنگسازی هم از 30 هرتز تا 250 هرتز است.
 |  |
