آموخته ایم که ماده سه حالت جامد ، مایع و گاز دارد که به تازگی هم دو حالت دیگر به آن اضافه شده است. جامدات شکل خاصی دارند، یعنی مولکولهای آنها موقعیت خاصی نسبت به یکدیگر داشته و نمی توانند آزادانه به هر سو حرکت کنند . ولی مولکول های مایعات چنین قیدی نسبت به هم ندارند و در کل حجم آن در حرکت اند. کریستالهای مایع موادی هستند که ظاهر مایع دارند، اما مولکولهای آنها آرایش خاصی نسبت به یکدیگر دارند، درست مانند جامدات که در شکل هم به راحتی دیده می شود. به همین دلیل کریستال مایع خصوصیاتی شبیه به مایع و جامد داشته و به همین دلیل با چنین اسم متناقضی خوانده می شوند. این مواد به شدت به دما حساس اند و اندکی حرارت لازم است تا آنها را به مایع واقعی درآورد و یا اندکی سرما تا به معمولی تبدیل شود. به همین دلیل است که Lcd ها در مقابل تغییرات دما عکس العمل نشان داده و به عنوان دماسنج طبی استفاده می شوند. جالب این است که به دلیل همین حساسیت نمی توان از کامپیوترهای کیفی یا نظایر آن در هوای بسیار سرد و یا مثلاً در آفتاب داغ ساحل دریا استفاده کرد. در این وضعیت معمولاً Lcd ها عکس العمل های عجیب و غریبی از خود نشان می دهند.
انواع مختلفی از مواد شناخته شده اند که در دمای معمولی چنین خصوصیاتی دارند. اما دسته ای از آنها هستند که به جریان الکتریسیته هم حساس هستند و مولکولهای آن متناسب با جریان برق ورودی می چرخند و تغییر زاویه می دهند. این خصوصیت عجیب اثر جالبی هم دارد. وقتی نور از درون یک کریستال مایع این چنین عبور کند، پلاریزاسیون یا قطبش آن هم جهت با مولکولهای کریستال می شود. از همین خاصیت برای Lcd ها استفاده شده است. با این توضیح که چون کریستالهای مایع شفاف و هادی الکتریسیته هستند، به راحتی می توان آنها را در جریان الکتریسیته قرار داد و نور را از آن عبور داد. برای این کار به جز کریستال مایع به ۲ تکه از این شیشه پلاروید یا قطبشگر هم نیاز است. احتمالاً این شیشه ها را دیده اید. اگر دو تکه از این شیشه ها را روی هم قرار دهید. نور به راحتی از آن عبور می کند . اما وقتی یکی از آنها را ۹۰ درجه نسبت به دیگری بچرخانید، دیگر نور رد نمی شود. این اتفاق به این دلیل روی می دهد که هر شیشه نور را فقط در جهت خاص محور خود عبور می دهند. اگر دو شیشه هم محور باشند، نور به راحتی عبور می کند اما اگر محورها با هم زاویه ۹۰ درجه داشته باشند، نور رد نخواهد شد.
برای ساخت Lcd دو شیشه پلاروید را با ۹۰ درجه اختلاف نسبت به یکدیگر قرار می دهند و یک کریستال مایع بین آنها می گذارند. وقتی کریستال به جریان برق وصل نباشد؛ نور از قطبشگر اول می گذرد و وارد کریستال مایع می شود، جهتش ۹۰ درجه تغییر کرده و به همین دلیل از قطبشگر دوم هم عبور کرده و به چشم می رسد. اما وقتی که جریان به کریستال وصل باشد، نور دیگر چرخشی نخواهد داشت و نمی تواند از کریستال دوم عبور کند. ساختن یک Lcd همان طور که در بالا توضیح داده شد، بسیار ساده تر از آن است که به نظر می آید. فقط به یک ساندویچ شیشه و کریستال نیاز داریم. اما همین ساندویچ ساده ۸۰ سال پس از کشف کریستالهای مایع ساخته شد. کریستال مایع را یک گیاه شناس اتریشی در سال ۱۸۸۸ برای اولین بار در حین ذوب جامدی از مشتقات آلی کشف کرد. اما اولین Lcd را یک کارخانه آمریکایی در سال ۱۹۶۸ ساخت. تکنولوژی ساخت Lcd هر روز متکامل تر شده و جای بیشتری در صنایع امروز به خود اختصاص می دهد. البته هنوز هم تحقیقات برای ساخت نمونه های بهتر و کاراتر این وسیله ادامه دارد.

تفاوت پلاسما و Lcd
در نمایشگرهای Lcd یک ماده رسانا که شفاف هم هست روی یک سطح صاف شیشه ای قرار می گیرد و سپس یک لایه ارگانیک روی آن را می پوشاند. پس از آن دومین لایه رسانا روی این دو لایه قرار می گیرد. اکنون با برقرار کردن جریان الکتریکی در دو لایه رسانا، میان این دو لایه، میدان الکتریکی به وجود می آید و لایه ارگانیک در اثر آن نورانی می شود. در این تکنولوژی اصول کار بر پایه جابه جایی الکترون ها و حفره ها است که در اثر میدان الکتریکی حرکت کرده و هنگام برخورد به یکدیگر انرژی آزاد می کنند. در مانیتورها و تلویزیون های معمولی برای دیده شدن تصویر، وجود یک منبع نور در پشت نمایشگر لازم است و هر یک از پیکسل ها در صفحه به نوری که از پشت می رسد یا اجازه عبور می دهند یا جلوی آن را می گیرند.
میان منبع نور و پیکسل های صفحه یک لایه پولاریزه کننده نور وجود دارد. روی این لایه، دومین فیلتر از جنس کریستال مایع قرار می گیرد که کارکردی مانند دیافراگم دارد. از آنجا که در نمایشگرهای معمولی کریستال ها باید به طور فیزیکی حرکت کنند، سرعت واکنش در این نمایشگرها پایین است و نیز دارای زاویه دید محدودی هستند. اما نمایشگرهای Lcd این مشکلات را ندارند. این نمایشگرها به منبع نور نیاز نداشته و محدودیت زاویه دید در آنها بسیار کمتر است. همچنین با مصرف انرژی کمتر، دقت تصویر بهتری دارند. همچنین تصاویر متحرک روی این نمایشگر با کیفیت بهتری به نمایش درمی آیند زیرا سرعت واکنش در آنها بسیار بالا است. (کمتر از ۸ میلی ثانیه)، در حال حاضر بزرگترین اشکال نمایشگرهای Lcd عمر کوتاه آنها است (حدود شش هزار ساعت). این در حالی است که عمر نمایشگرهای معمولی به سی هزار ساعت می رسد. از طرف دیگر با وجود عایق بندی محکم این نمایشگرها، سه ماده مخصوص که برای ایجاد رنگ های اصلی قرمز، سبز و آبی در آن به کار می رود به سرعت فاسد می شوند.
نمایشگرهای Lcd و پلاسما کاملا شبیه یکدیگر بوده و فقط نوع عملکرد آنها متفاوت است. یعنی نمایشگرهای پلاسما که بیشتر در تلویزیون های Hdtv پیشرفته کاربرد دارند، حرفه ای تر و پیشرفته تر از دیگر نمایشگرها هستند. عملکرد آن به این صورت است که با استفاده از حداکثر سلول های تصویری (پیکسل) می تواند تصویری واضح تر و شفاف تر ایجاد کند و از دو لایه شیشه ای تشکیل شده است که میان آنها گاز پلاسما تزریق می کند که باعث ایجاد ولتاژ زیاد و در نتیجه ایجاد شعله ماورای بنفش می شود که همین اشعه موجب روشنایی و نمایش تصویر روی صفحه می شود. همچنین این گاز پلاسما پس از مدت زمانی از بین دو لایه تخلیه می شود که با کنترل این زمان های تخلیه می توان کیفیت صحنه نمایش را به شدت افزایش داد. کیفیت صفحه نمایش به نوع تکنولوژی کارخانه سازنده بستگی دارد. مهمترین مزایای این نمایشگر نسبت به دو نوع قبلی این است که روشنایی صفحه به شکل کاملا حرفه ای کنترل می شود تا خستگی چشم بیننده به طور کامل از بین برود. همچنین زاویه دید ۱۸۰ درجه ای ایجاد می نماید که می توان تصویر را از همه طرف به طور کامل مشاهده کرد، جالب تر اینکه روشنایی صفحه به طور اتوماتیک با روشنایی محیط تطابق پیدا کرده و نسبت به دو نمایشگر قبلی تا ۳ برابر روشنایی بیشتری دارد.

ال سی دی چیست؟

تفاوت ال سی دی با پلاسما در چیست؟
بیشتر از نود درصد تلویزیون های دیجیتال امروزی با استفاده از فناوری های ال سی دی یا پلاسما ساخته می شوند. یکی از نکاتی که شاید برای بسیاری از کاربران نامفهوم باشد، فرق دقیق این دو فناوری با یکدیگر است. مخصوصاً اگر شما تمایل به خرید مدل هایی با اندازه بزرگ تر از چهل اینچ را داشته باشید، خواهید دید که هر شرکتی معمولاً هم مدل ال سی دی و هم مدل پلاسما را در آن اندازه تولید کرده است. سعی می کنیم در این مقاله تا حدودی تفاوت های ال سی دی و پلاسما را با یکدیگر مقایسه و مزایا و معایب هر یک را بررسی کنیم.

کنتراست تصویر و سطح رنگ مشکی
در ال سی دی ها یک منبع نور مجزا که در واقع یک لامپ فلورسنت است، وجود دارد که این نور با گذشتن از داخل کریستال مایع و فیلتر رنگ تغییر وضعیت داده و به چشم ما می رسد. مشکلی که در ال سی دی ها به وجود می آید، در مورد رنگ مشکی است.
وقتی یک سلول باید رنگ مشکی تولید کند، در واقع باید جلوی عبور این نور را بگیرد تا رنگ کاملاً مشکی به چشم بیننده برسد. ولی این عمل به خاطر نور پس زمینه که همواره وجود دارد، به طور صددرصد موفقیت آمیز نیست و سطح رنگ مشکی در آن ها کاملاً دقیق در نمی آید. هرچند با پیشرفت فناوری این مسئله مدام در حال بهبود یافتن است، ولی به هر صورت هنوز ال سی دی ها در این مورد ضعف دارند.
برخلاف ال سی دی، در پلاسما نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خود نور مورد نیاز را تولید می کند. بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مربوطه می توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به خاطر همین موضوع کنتراست تصویر (درجه اختلاف میان تاریک ترین و روشن ترین رنگ) در پلاسما بسیار بیشتر از ال سی دی است و از این جهت پلاسما برنده است.

وضوح
هر دو فناوری وضوح های بالا را پشتیبانی می کنند، با این تفاوت که در ال سی دی هایی با اندازه کوچک هم امکان ایجاد وضوح های بالا بیشتر وجود دارد. در پلاسما وضوح هایی همانند ۱۰۸۰p تنها در اندازه های بزرگ پنجاه اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که در ال سی دی حتی در مدل های ۴۲ یا ۴۵ اینچ هم شاید این وضوح را بیابید (برنده: ال سی دی/ پلاسما).

زاویه دید
یکی از مشکلات ا ل سی دی که پاشنه آشیل آن ها به شمار می رفت، زاویه دید بود. وقتی شما از کناره ها یا بالا و پایین به تصویر تلویزیون نگاه می کردید، دارای سطح روشنایی و رنگ متفاوت بود.
این مسئله اکنون تا حدود زیادی حل شده و شما می توانید تلویزیون هایی با زاویه دید ۱۷۸ درجه (۸۹ درجه از هر طرف) در بازار بیابید. در مورد تلویزیون های پلاسما این مسئله کمتر وجود دارد و ساخت مدل هایی با زاویه دید بیشتر در آن ها راحت تر است. بنابراین در این مورد هم فعلاً پلاسما برنده است (برنده: پلاسما).
عمق تصویر
به خاطر فناوری ساخت (به خصوص وقتی شما از تصاویر HD برای پخش استفاده می کنید)، نتیجه حاصل روی پلاسما سه بعدی و عمیق تر به نظر می آید. تصاویر در تلویزیون های ال سی دی اندکی تخت تر به نظر می رسند. هرچند این مسئله هم تا حدی به سلیقه و البته مدل تلویزیون بستگی دارد (برنده: پلاسما).

روشنایی تصویر
همان طور که در بالا اشاره شد، در ال سی دی از یک منبع نوری جداگانه برای ایجاد نور استفاده می شود که می توان میزان نور آن را به سادگی با توجه به محیطی که تلویزیون در آن قرار دارد، کم یا زیاد کرد. در صورتی که در پلاسما هر سلول نور مورد نیاز خود را تولید می کند. به همین خاطر در محیط های پرنور و در فضای آزاد ممکن است دیدن تصاویر تلویزیون ها پلاسما اندکی سخت تر باشد. به همین جهت اکثراً از ال سی دی به عنوان تلویزیون های تبلیغاتی یا در محیط های پر نور استفاده می کنند (برنده: ال سی دی).

Burn In

یکی از مشکلات پلاسما امکان ایجاد Burn In در تلویزیون است. به این معنی که اگر یک تصویر ثابت برای مدتی طولانی روی صفحه تلویزیون باقی باشد، ممکن است شبحی از آن تصویر همواره باقی بماند. البته از آن جایی که تصاویر تلویزیون معمولاً متحرک اند، این مسئله بیشتر در مورد آرم های شبکه های تلویزیونی در گوشه ها اتفاق می افتد.
البته Burn In با پیشرفت فناوری ساخت دیگر یک معضل نیست و بسیاری از تولیدکنندگان در تلویزیون های خود این مسئله را با قرار دادن امکاناتی همانند Anti Burn برطرف کرده اند. در ال سی دی ها هم مسئله پیکسل سوخته همانند صفحه نمایش های ال سی دی وجود دارد، ولی به علت اندازه بزرگ تر تلویزیون نسبت به صفحه نمایش، حرکت و تغییر رنگ دائم و همچنین فاصله دورتری که شما از تلویزیون قرار می گیرید، حتی در صورت وجود چند عدد از آن ها چندان آزار دهنده نخواهند بود (برنده: هرچند با پیشرفت فناوری ساخت این مسئله مدام در حال کمتر شدن است، ولی به هر صورت برنده ال سی دی است که اساساً این مشکل را ندارد).

پخش تصاویر با حرکت سریع
در ال سی دی ها برخلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال بر طرف شدن است و با ساخت مدل هایی با زمان های پاسخ دهی کمتر از هشت میلی ثانیه نگرانی ها از این بابت کمتر شده است. پلاسما به خاطر فناوری خاص خود اساساً این مشکل را ندارد (برنده: پلاسما).
امکان استفاده در ارتفاع
تغییر ارتفاع در کار ال سی دی ها اختلالی ایجاد نمی کند. به همین خاطر است که شرکت های هواپیمایی در هواپیماهای خود از ال سی دی استفاده می کنند.
در ارتفاع های بالاتر از ۶۵۰۰ پا کم شدن فشار هوا باعث ایجاد نویز در تلویزیون های پلاسما می شود که ممکن است چندان مورد پسند نباشد. به همین خاطر در ارتفاع های بالا سعی می شود از تلویزیون های ال سی دی استفاده شود (برنده: ال سی دی).

طول عمر
یکی از نکاتی که سازندگان ال سی دی تبلیغ می کنند، طول عمر آن ها است که تا حدود شصت هزار ساعت کار می کند. در واقع طول عمر ال سی دی مدت زمانی است که میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.
در پلاسما به خاطر این که وظیفه تولید نور بر عهده هر سلول است و این کار از طریق فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند.
در مدل های جدید پلاسما هم سازندگان معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت را تبلیغ می کنند (برنده: بستگی به مدل، شرکت سازنده و کیفیت ساخت هردو می توانند برنده باشند).
اندازه
ساخت پلاسما در اندازه های کوچک چندان به صرفه نیست. به همین خاطر شما مدل های پلاسما را در اندازه های بالای ۴۲ اینچ مشاهده می کنید. برعکس آن ساخت ال سی دی در اندازه های بزرگ هم هزینه بسیار بیشتری را می طلبد. به همین خاطر برای اندازه های زیر چهل اینچ ال سی دی و برای اندازه های بالای شصت اینچ پلاسما انتخاب می شود (برنده: در این مورد هم با توجه به خصوصیات هر دو مدل برنده اند).

مصرف توان
ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور انرژی زیادی صرف نمی کند. در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است. به همین خاطر اگر مصرف انرژی اهمیت زیادی برای شما دارد، ال سی دی برنده است (برنده: ال سی دی).

برنده نهایی
به نظر می رسد که هر دو رقیب در امتیازها با هم مساوی هستند. در دنیای واقعی نیز شرایط به همین گونه است و با قطعیت نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارد. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی هستید، LCD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند. اما اگر دنبال یک تلویزیون با اندازه بزرگ و کیفیت عالی برای یک سالن کنفرانس، سالن های عمومی و سالن بزرگ خانه خود می گردید، پلاسما را توصیه می کنیم. اولویت های شما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنید و کدام یک بر دیگری برتری دارد.
ویژگی های مردود استفاده در LCD
انواع مختلفی از مواد شناخته شده اند که در دمای معمولی چنین خصوصیاتی دارند. اما دسته ای از آنهاهستند که به جریان الکتریسیته هم حساس هستند و مولکولهای آن متناسب با جریان برق ورودی می چرخند و تغییر زاویه می دهند . این خصوصیت عجیب اثر جالبی هم دارد. وقتی نور از درون یک کریستال مایع این چنین عبور کند، پلاریزاسیون یا قطبش آن هم جهت با مولکولهای کریستال می شود . از همین خاصیت برای LCD ها استفاده شد. با این توضیح که چون کریستالهای مایع شفاف و هادی الکتریسیته هستند ، به راحتی می توان آنها را در جریان الکتریسیته قرار داد و نور را از آن عبور داد. برای این کار به جز کریستال مایع به ۲ تکه از این شیشه پلاروید یا قطبشگر هم نیاز است. احتمالاً این شیشه ها را دیده اید. اگر دو تکه از این شیشه ها را روی هم قرار دهید. نور به راحتی از آن عبور می کند . اما وقتی یکی از آنها را ۹۰ درجه نسبت به دیگری بچرخانید ، دیگر نور رد نمی شود . این اتفاق به این دلیل روی می دهد که هر شیشه نو را فقط در جهت خاص محور خود عبور می دهد . اگر دو شیشه هم محور باشند نور به راحتی عبور می کند اما اگر محورها با هم زاویه ۹۰ درجه داشته باشند نور رد نخواهد شد .

روش ساخت LCD

برای ساخت LCD دو شیشه پلاروید را با ۹۰ درجه اختلاف نسبت به یکدیگر قرار می دهند و یک کریستال مایع بین آنها می گذارند . وقتی کریستال به جریان برق وصل نباشد؛ نور از قطبشگر اول می گذرد و وارد کریستال مایع می شود جهتش ۹۰ درجه تغییر کرده و به همین دلیل از قطبشگر دوم هم عبور کرده و به چشم می رسد. اما وقتی که جریان به کریستال وصل باشد ،نور دیگر چرخشی نخواهد داشت و نمی تواند از کریستال دوم عبور کند . ساختن یک LCD همان طور که در بالا توضیح داده شد، بسیار ساده تر از آن است که به نظر می آید . فقط به یک ساندویچ شیشه و کریستال نیاز داریم. اما همین ساندویچ ساده ۸۰ سال پس از کشف کریستالهای مایع ساخته شد. کریستال مایع را یک گیاه شناس اتریشی در سال ۱۸۸۸ برای اولین بار در حین ذوب جامدی از مشتقات آلی کشف کرد . اما اولین LCD را یک کارخانه آمریکایی در سال ۱۹۶۸ ساخت . تکنولوژی ساخت LCD هر روز متکامل تر شده و جای بیشتری در صنایع امروز به خود اختصاص می دهد . البته هنوز هم تحقیقات برای ساخت نمونه های بهتر و کاراتر این وسیله ادامه دارد.

میکروکنترلر چیست؟

۱) معرفی میکروکنترلرها:
به آی سی هایی که قابل برنامه ریزی می باشد و عملکرد آنها از قبل تعیین شده میکروکنترلرگویند میکرو کنترل ها دارای ورودی خروجی و قدرت پردازش می باشد .

۲) بخشهای مختلف میکروکنترلر:
میکروکنترلر ها از بخشهای زیر تشکیل شده اند:
ـ Cpu واحد پردازش
ـ Alu واحد محاسبات
ـ I /O ورودی ها و خروجی ها
ـ Ram حافظه اصلی میکرو
ـ Rom حافظه ای که برنامه روی آن ذخیره می گردد.
ـ Timer برای کنترل زمان ها
و . . .

۳) خانواده های میکروکنترلر
ـ خانواده : Pic AVR ۸۰۵۱

۴)یک میکروکنترلر چگونه برنامه ریزی می شود .

میکرو کنترلر ها دارای کامپایلرهای خاصی می باشد که با زبان های Assembly basic, c می توان برای آنها برنامه نوشت سپس برنامه نوشته شده را توسط دستگاهی به نام programmer که در این دستگاه ای سی قرار می گیرد و توسط یک کابل به یکی از در گاه های کامپیوتر وصل می شود برنامه نوشته شده روی آی سی انتقال پیدا میکند و در Rom ذخیره می شود .

۵) با میکرو کنترلر چه کارهایی می توان انجام داد.
این آی سی ها حکم یک کامپیوتر در ابعاد کوچک و قدرت کمتر را دارند بیشتر این آی سی ها برای کنترل و تصمیم گیری استفاده می شود چون طبق الگوریتم برنامه ی آن عمل می کند این آی سی ها برای کنترل ربات ها تا استفاده در کارخانه صنعتی کار برد دارد .

۶) امکانات میکرو کنترلرها:
امکانات میکرو کنترلرها یکسان نیست و هر کدام امکانات خاصی را دارا می باشند و در قیمت های مختلف عرضه می شود.

۷) شروع کار با میکرو کنترلر:
برای شروع کار با میکرو کنترلر بهتر است که یک زبان برنامه نویسی مثل c یا basic را بیاموزید سپس یک برد programmer تهیه کرده و برنامه خود را روی میکرو ارسال کنید سپس مدار خود را روی برد برد بسته و نتیجه را مشاهده کنید.

۸) مقایسه خانواده های مختلف میکرو وکنترلرها:
ـ خانواده ۸۰۵۱:
این خانواده از میکرو کنترولر ها جزو اولین نوع میکرو کنترولر ها یی بود که رایج شده و جزو پیشکسوتان مطرح میشود . معروف ترین کامپایلر برای این نوع میکرو keil یا franklin می باشد میکرو های این خانواده به نوسان ساز نیاز مند هستند و درمقابل خانواده pic یا AVR از امکانات کمتری برخور دار می باشد معروف ترین آی سی ها این خانواده ۸۹S۵۱ یا ۸۹C۵۱ می باشد .

ـ خانواده AVR:
این خانواده از میکرو کنترلرها تمامی امکانات ۸۰۵۱ را دارا می باشد و امکاناتی چون ADC (مبدل آنالوگ به دیجیتال) – نوسان ساز داخلی و قدرت و سرعت بیشتر – EEPROM (حافظه) از جمله مزایای این خانواده می باشد مهم ترین آی سی این خانواده Tiny و Mega است.

ـ خانواده pic:
این خانواده از نظر امکانات مانند AVR میباشد و در کل صنعتی تر است.

۹) مزایای میکرو کنترلر نسبت به مدار های منطقی:
۱) یک میکرو کنترلر را می توان طوری برنامه ریزی کرد که کار چندین گیت منطقی را انجام دهد.
۲) تعداد آی سی هایی که در مدار به کار میرود به حداقل میرسد.
۳) به راحتی می توان برنامه میکرو کنترلر را تغییر داد و تا هزاران بار میتوان روی میکرو برنامه های جدید نوشت و یا پاک کرد.

۴) به راحتی میتوان از روی یک مدار منطقی کپی کرد و مشابه آن را ساخت ولی در صورتی که از میکرو کنترلر استفاده شود و برنامه میکرو را قفل کرد به هیچ عنوان نمی توان از آن کپی گرفت.

زمان پاسخ نمایشگرهای ال سی دی
به طور کلی، در نمایشگرهای کریستال مایع به کمینه زمان لازم برای تغییر رنگ یا روشنایی یک پیکسل، زمان پاسخگویی گفته می شود.
تعریف
طبق تعریف استاندارد ایزو، زمان پاسخ یک نمایشگر کریستال مایع، یعنی مدت زمانی که یک پیکسل از حالت سیاه به سفید تبدیل می شود و مجدداً به حالت اولیه باز می گردد. مثلاً اگر یک نمایشگر در ۴ میلی ثانیه از سفید به سیاه تبدیل می شود و سپس مجدداً در عرض ۴ میلی ثانیه به رنگ سیاه باز می گردد، زمان پاسخ نمایشگر برابر ۸ میلی ثانیه است. نمایشگرهای با زمان پاسخ بالاتر دنباله های را هنگام متحرک بودن تصاویر، مثلاً هنگام تماشای فیلم، به جا می گذارند که به ان شبح گون (ghosting) می گویند. این موضوع در حین کار با صفحات ثابت مانند صفحه گسترده ها مشکلی پدید نمی اورد اما در مورد برنامه های ویدئویی به ویژه بازی های کامپیوتری مشکل ساز می شود. نمایشگرهای کریستال مایع کنونی می توانند زمان پاسخ هایی از ۲۵ تا ۲ میلی ثانیه داشته باشد.
زمان پاسخ نمایشگرهای کریستال مایع و نرخ رفرش نمایشگرهای سی آر تی
زمان پاسخ برای نمایشگرهای کریستال مایع تقریبن معادل نرخ رفرش برای نمایشگرهای سی آر تی است. با وجود اینکه در نمایشگرهای کریستال مایع مفهوم نرخ رفرش وجود ندارد اما به هر حال چون بازیها، سیستم عامل و کارت های گرافیکی بر اساس مفهوم نرخ رفرش (یعنی تولید فریم ها در بافر و فرستادن این فریم ها پشت هم و با کمی تاخیر به نمایشگر) طراحی می شود، در سیستم عاملهایی مانند ویندوز برای نمایشگرهای کریستال مایع نیز میتوان نرخ رفرش را تعیین کرد.